ఒక గ్రామంలో రెండు మేకలు ఉండేవి. రోజూ అవి కలిసే బయలుదేరి, పొలాల్లో గడ్డి మేస్తూ సాయంత్రానికి ఇంటికి తిరిగి వచ్చేవి.

ఒక రోజు, అవి చిన్న నది పై ఉన్న కొంగు వంతెన దగ్గరకు వచ్చాయి. ఒక మేక ఒకవైపు నుంచి, మరొక మేక మరోవైపు నుంచి వచ్చి ఎదురెదురుగా నిలబడ్డాయి.

“నేనే ముందుగా వెళ్లాలి!” అన్నది ఒక మేక.
“లేదు, నేనే ముందుగా వెళ్లాలి!” అంటూ మరొక మేక గట్టిగా అంది.

ఇలా ఇద్దరూ వాదించుకుంటూ పోయారు. ఎవ్వరు తొలుత వెళ్లాలనే విషయంలో ఒకదానితో ఒకటి తలలు గుద్దుకుంటూ గొడవపడ్డాయి. పోరాడుతుండగా, పాతపట్టిన చిన్న వంతెన విరిగి, ఇద్దరూ నీటిలో పడిపోయాయి! తడిసి ముద్దయి, ఎంత కష్టపడి ఒడ్డుకు చేరుకున్నాయి.

అప్పుడు వాటికి అర్థమైంది – మెలకువగా, స్నేహపూర్వకంగా ఉంటేనే మనకు మంచిది!

మరుసటి రోజు, అదే పరిస్థితి మళ్లీ ఎదురైంది. కానీ ఈసారి రెండు మేకలు స్నేహపూర్వకంగా మాట్లాడుకున్నాయి.
ఒక మేక “ఈసారి మనం సహనంగా ఉండాలి! నేను కింద కూర్చుంటాను, నువ్వు పైగా దూకిపో!” అని చెప్పింది.

ఇంకో మేక ఆ మాట వినింది. అలా ఒక మేక కింద కూర్చుండగా, మరో మేక దాని మీద నుంచి దూకి, వంతెన దాటింది. ఇద్దరూ సంతోషంగా తమ తమ దారిన వెళ్లిపోయాయి.

నీతి:

🤝 కలిసి ఉంటే కలదు సుఖం! 😊